En zo snel gaan de dingen dus. De ene week sta ik iedereen nog vol overtuiging uit te leggen dat het enige echte punt van achteruitgang de spraak van mijn moeder is. Het volgende moment staat mijn moeder op de verkeerde dag ‘s morgens voor de deur van haar werk. Dementie zorgt ervoor dat je steeds minder besef van tijd krijgt. Hierdoor raakt mijn moeder steeds een beetje meer houvast op haar leven kwijt.
Het begint voor mijn moeder met het verwarren van data en tijden. Ik neem bijna dagelijks met haar de plannen door, ik ken haar ritme grotendeels uit mijn hoofd. Maar sinds een tijdje heeft ze meer moeite met het juist herhalen van de afspraak. Het lastige is, komt dat door de afasie, of door de dementie? Bedoelde mijn moeder 2 uur toen ze 12 uur zei, of verwarde ze de tijd? Omdat ik dit niet zeker weet, denk ik in eerste instantie dat zij wel de juiste tijd bedoelde maar er simpelweg iets anders uit haar mond kwam.
Hetzelfde gebeurt met de dagen. Mama gaat vrijwel elke zaterdagmorgen met haar schoonzus naar de stad, een rondje over de markt, gewoon gezellig. Dit doen zij al jaren samen, het staat dus ook niet op de kalender want de afspraak is er elke week. Alleen als het niet doorgaat schrijven we het op. Dit gaat vooralsnog goed, behalve dat als ik mijn moeder op vrijdag vraag om te zeggen wat ze zaterdag gaat doen, ze eerst alle dagen van de week opnoemt voordat we de afspraak correct benoemen. Ze staat echter wel gewoon keurig op tijd klaar op zaterdagmorgen om op pad te gaan, met een stralend humeur. Ook hier denk ik dan ook niet meteen dat er iets veranderd is, maar dat het aan haar spraakstoornis ligt.
De eerste echte vergissing
Tot halverwege juni mijn moeder keurig op zondagmorgen om half 8 ’s morgens bij haar werk staat om schoon te maken. Hetgeen ze altijd op maandag doet, nooit op zondag. Als ik haar ’s avonds aan de telefoon heb, vertelt ze uit zichzelf dat ze een foutje had gemaakt, ze lacht er een beetje verlegen om. Ik stel haar gerust, dat kan gebeuren, laten we het in het vervolg op de kalender schrijven zodat ze daar kan zien of het al de dag van het schoonmaken is. Dat stelt haar enigszins gerust, maar ze blijft er wel onzeker over.
Ik merk dat vanaf dit moment mama afspraken maken echt moeilijk begint te vinden. We gebruiken de kalender nu heel specifiek om data, tijden en onderwerpen te noteren. Voorlopig werkt dit goed, zij houdt zelf bij welke dag het is en wat er dan dus staat gepland. Ik ben zelf nu meer gespannen over hoe lang dit nog goed blijft gaan. Zal zij volgende week weer op de verkeerde dag op haar werk aan komen? De zorgen in mijn hoofd over waarbij mijn moeder mijn hulp nodig heeft nemen toe.