De voorbereiding op de verhuizing

verhuizen naar een instelling kamer schilderenOp dinsdag werd de BOPZ-verklaring afgegeven, 3 dagen later is de verhuizing. Ik heb met de casemanager uit het team van de neuroloog contact. Hoe pak je dat aan, zo’n voorbereiding op de verhuizing? Tijdsbesef heeft mam niet meer. Hoe leg je dan uit wanneer je gaat verhuizen? En dat het definitief is?

Ik bespreek met de casemanager het probleem dat mama er niet over wil praten. Wat is dan een goede voorbereiding op de verhuizing? Zij geeft aan, dat dit niet zoveel uit maakt – mijn moeder kan het idee toch niet meer in haar hoofd verwerken. Een lang gesprek voegt dus niet veel toe, het is eenvoudiger om het onderwerp gewoon niet uit de weg te gaan. Het te benoemen zoals er is, zonder er al te lang bij stil te staan. En om mam overal bij te betrekken.

Klussen

Die bewuste dinsdag van de BOPZ-verklaring, rij ik daarna door naar mama’s nieuwe huis. Mijn broer is er ook, we gaan de kamer schilderen. Het is een prima klus om te doen want ik kan er al mijn frustratie van het gesprek in de ochtend in kwijt. We maken schoon, gooien alles onder een dikke laag latex en zitten een paar uur later met zijn tweetjes in een lege, witte kamer. Wat een raar idee. Wel heeft mama straks een mooi uitzicht, ze zit aan het einde van de gang en kijkt uit over de weilanden. Maar toch. De kamer voelt ook heel klein. En vreemd.

Woensdag regelen we met zijn drieën de meubels die nieuw zijn voor mama’s kamer. Dat is de kledingkast en een kleine tafel. De tafel die we vinden is een kopie van de grote tafel die mam heeft en ik zet hem nog een keer extra in de beits zodat de kleur ook overeen komt. En dan is het tijd om mama op te halen. Zij zal vandaag voor de eerste keer haar nieuwe huis zien.

Verdriet

Mijn broer haalt mam op en als ze aankomt, begint ze direct te huilen. Ze is heel gelaten, niet boos, wil niet weg, is gewoon ontzettend verdrietig. Ze gaat met een van de dames van de begeleiding aan tafel zitten, maar het verdriet stopt niet. We bespreken dat het wellicht beter is om dit bezoek kort te houden. Haar kamer bekijkt ze vluchtig, maar er staat verder nog niets in dus dit spreekt niet tot de verbeelding. We gaan.

Ik ga met haar mee naar huis en de rest van de dag laten we zo normaal mogelijk verlopen. We wandelen, eten samen, ik blijf totdat ze klaar is om naar bed te gaan. Ik ga naar huis, net zoals ik dat altijd doe. Het lijkt goed te gaan. Mam is moe van alles.

De volgende dag, donderdag, gaat mam ’s morgens gewoon naar de dagbesteding. Dit hebben we zo gepland omdat we dan de overige meubels die meegaan, kunnen verhuizen. Ik pak ook zoveel mogelijk kleding in. Mama’s zus heeft al gordijnen en vitrage uit huis gehaald en op maat gemaakt, ook dit hangen we vandaag op. We hebben de planten van thuis mee, dus het raam en de vensterbank zien er precies hetzelfde uit als thuis. Het dressoir inclusief alles wat erop stond en het schilderij dat erboven hing is ook een-op-een overgezet. Het ziet er aan de ene kant heel herkenbaar uit. En tegelijkertijd klopt het niet. Het staat niet thuis.

Ook nu komt mam ’s middags weer langs. Ze is weer verdrietig, ik denk dat het ook door de spanning komt. Het is ook gewoon gek. Staan we daar te praten over dat ze er morgen komt te wonen. Mam raakt alles aan op haar kamer. En draait zich dan resoluut om. Het is gewoon raar.

Logeren

Ik ga ook nu met haar mee naar huis, want nu zal het vreemd zijn om thuis te komen. Een deel van haar spullen staat er niet meer. Zodra ze het opmerkt bij binnenkomst, is ze er boos over. Ik stel voor om te gaan wandelen, want ja, wat moet ik er nu op zeggen. Het staat in dat andere huis. Ze kijkt me kwaad aan, maar wandelen vindt ze een goed idee. Het is heerlijk weer, dus we lopen een groot rondje. Als we thuis komen, is mam weer geïrriteerd over haar spullen die weg zijn. Ze loopt onrustig heen en weer. Ik verander het onderwerp door te zeggen dat ik ook goed nieuws heb, ik blijf logeren die avond. Ze kijkt me blij verrast aan. Dat is gezellig! Gelukkig, toch nog een momentje van opluchting deze dagen. We maken er nog één keer een avond samen van. Alleen wij tweetjes. Morgen verhuizen we. Ik ook, al is het niet fysiek.

6 gedachten over “De voorbereiding op de verhuizing”

  1. Heel veel sterkte verder Eva! Ik hoop dat je mama toch snel zal wennen in haar nieuwe huisje. Moeilijk is dit allemaal he?! Je weet dat dit beter is, maar het is zo dubbel he?! Bedankt voor je openheid! Heel veel liefs van mij!

  2. Lieve eva en fam,
    Vol compassie zien wij jullie door vele bergen en dalen gaan
    Diep respect hoe jullie je hier een weg door banen.
    Ook al krijg je er niet direct iets voor terug je gevoel spreekt boekdelen.
    Houd de moed erin je bent een mooi mens.

  3. Hallo Eva,
    Dankjewel voor je tip. Ik heb de uitzending gezien en was diep ontroerd.
    Dapper dat jullie mee hebben gedaan. Veel kracht toegewenst.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *