Dagelijks functioneren: het ontbijt

Mijn moeder is altijd goed georganiseerd geweest en heeft het altijd al prettig gevonden om vroeg uit de veren te zijn. “Dan heb je nog wat aan je dag.” Met het verder vorderen van haar ziekte, wordt het zelfstandig dagelijks functioneren voor mijn moeder echter een steeds grotere opgave. Dat begint al met het opstaan. En met het ontbijt. 

Mijn moeders behoefte aan structuur is naar mate haar ziekte vordert, steeds groter geworden. Dat past bij het ziektebeeld, je verliest grip op je leven en daarom zoek je juist steeds meer zekerheden. In het voorjaar van 2016 lukt het mijn moeder niet goed meer om zelf te bedenken wat haar structuur precies was, hoe zij de dag moet beginnen. Als een van de dames van de thuiszorg opmerkt dat mijn moeder om half 9 met haar ging ontbijten, realiseer ik me dat ze dus al een tijd op is voordat ze iets eet.

Mijn moeder is een ochtendmens, bij het eerste straaltje zonlicht staat zij op. Het aankleden redt zij zelf, maar dan. Dan komt ze beneden, en is ze alleen. Een huis heeft zoveel keuzes. Waar staan de borden, waar ligt het bestek. Wat staat er in de koelkast en wat kun je ermee. Ze redt zich elke keer nog wel, maar ik wil het moment voor zijn dat ze op een ochtend in de keuken staat en het niet meer kan vinden. En ik wil haar bovendien helpen, om de dag niet met een hongergevoel te beginnen.

Elke dag hetzelfde. Heerlijk.

We besluiten om elke avond al het schaaltje klaarzetten voor de yoghurt. Dat is wat mam het liefste ontbijt. Yoghurt met honing en een beetje muesli. Geen variaties, gewoon elke dag hetzelfde ontbijt. Ik bel haar nu elke ochtend om half 8 op, krijg dan een uiterst vrolijke moeder aan de lijn. Ik neem met haar door, dat zij de yoghurt uit de koelkast pakt, in het schaaltje doet wat al klaarstaat, honing erdoor, muesli erbij, glas water ernaast, klaar. “Heerlijk,”, bevestigt zij al etend. So far, so good.

Ik vertel ondertussen wie er die dag bij haar komt. Dus dat ze niet weg moet gaan, maar gewoon even kan wachten tot er iemand komt. Meestal gaat dit goed, in ieder geval op dit moment nu we dit ochtendritme hebben bedacht waarin ik haar al spreek als ze net uit bed is. Haar dagelijkse structuur heeft voor even weer een klein stukje houvast erbij: mijn telefoontje elke ochtend. Ik weet niet hoe lang dit een zekerheid voor mijn moeder blijft. Alles verandert momenteel heel snel.