De Bopz verklaring

Als ik ben bekomen van het nieuws dat er een plek voor mijn moeder is in de instelling, moet ik direct aan de slag. Per direct beschikbaar is namelijk ook echt per direct, mam mag volgende week verhuizen. Dat gaat wel heel snel, er moet nog zoveel worden geregeld. Uiteindelijk blijkt het grootste struikelblok het tijdig verkrijgen van de Bopz verklaring. Want mam wil nog steeds niet verhuizen. 

De Bopz verklaring

In principe zijn er 3 scenario’s voor het laten opnemen van iemand met dementie in een instelling. Als eerste de vrijwillige opname. In deze situatie beseft degene met dementie waarom thuis wonen niet meer gaat. Er wordt ingestemd met opname. Het andere uiterste is dat degene om wie het gaat, absoluut niet wil verhuizen en zich hevig verzet. Wanneer er geen andere mogelijkheid is dan gedwongen opname, zal de rechter eraan te pas komen om een machtiging tot opname af te geven. En de middenweg is de Bopz: Bijzondere opname psychiatrische ziekenhuizen.

In dit geval moet er iemand van het CIZ – Centrum Indicatiestelling Zorg, zij bepalen in Nederland welke vorm van zorg van toepassing is op de situatie – langskomen om een indicatie te geven van de situatie. Het uitgangspunt van de Bopz verklaring is “geen bereidheid, geen verzet”. Ik hoop zo dat dit zal lukken voor mama, maar het zal afhangen van haar vastberadenheid om thuis te blijven. Omdat zij nog wilsbekwaam is, mag zij in principe zelf beslissen tenzij de situatie anders vraagt. Ik moet er niet aan denken dat er ook nog een rechter bij moet komen om te mogen verhuizen.

Boodschapper

Als ik word gebeld door de dame van het CIZ om een afspraak te maken, leg ik haar uit waarvoor ik bang ben. Dat mijn moeder door haar afasie niet met vreemden wil praten en al helemaal niet als ze het idee heeft dat die haar iets af komen nemen. Dat dit niet betekent dat mijn moeder totaal niet meer begrijpt waarom het de juiste beslissing is om te verhuizen. Maar de vraag zal goed moeten worden ingekleed om het gewenste resultaat te behalen. De dame stelt voor, dat ik dan het woord kan doen en zal moeten vertalen wat instemming en verzet in mijn moeders manier van spreken betekenen. Great. Ik ben dus de boodschapper. We weten allemaal hoe het daar doorgaans mee afloopt. Dat kan er ook nog wel bij.