We rijden een paar dagen later met zijn tweetjes naar het ziekenhuis waar de professor die mijn moeder behandelt, werkzaam is. Voor een neurologisch onderzoek naar epilepsie. Het wordt een dagje uit, want het is niet om de hoek. In de auto is het gezellig, mama vindt het leuk om er samen op uit te zijn.
Onderzoek
In het ziekenhuis aangekomen, gaan we eerst langs de professor, die een gesprekje met mam houdt. Mam is wederom onder de indruk van hem, de manier waarop hij met haar praat geeft haar zelfvertrouwen. Na een kort gesprek gaan we door naar de afdeling die een EEG scan zal maken. Dat is een scan waarbij er elektroden op je hoofd worden geplakt om zo de hersenactiviteit te meten. Nu vindt mam het niet zo leuk meer, ik zie dat ze een beetje angstig wordt. Ik zie ook haar ongemak, de dame die het onderzoek doet vraagt mama van alles en legt goed uit wat er gebeurt, maar mam kan geen antwoord geven op de vragen. Ook voert ze niet alle instructies goed uit. Ik zie dat ze tranen in haar ogen heeft. Ze is bang. Ik knijp in haar hand, ik ben bij je. En bijt op mijn lip.
Het opplakken van de elektroden duurt bijna een half uur, het meten van de activiteit is sneller klaar. De symptomen zijn er niet, mam schokt niet en is ook niet afwezig. En dus is de uitslag, dat er niets afwijkends is te zien. Ik zie dat mam opgelucht is, ik ook.
We praten nog even met de professor, hij vraagt haar of ze het verder wel allemaal nog aan kan. Mam geeft aan dat ze het moeilijk vindt, maar sluit af met “Ach ja,” en ze haalt haar schouders op. Zo realistisch stelt ze zich op, ik ben verbaasd over haar openheid naar de professor.
Als we klaar zijn, is mam een beetje giechelig. Ze vond het prettig om zo volwassen te worden benaderd. Ik zie dat ze zich gevleid voelt en we grinniken er samen vrolijk om. In het buffetrestaurant van het ziekenhuis pakt mam voor ik het in de gaten heb een bord met twee kroketten. Ze kijkt me lachend aan, zo, die neem ik. Ik moet erom lachen. We eten smakelijk en op de terugweg naar huis valt mam in de auto in slaap. Eind goed al goed. Voor vandaag.