Sinds november 2015 ben ik met onze casemanager in gesprek over het vinden van geschikte woonvormen voor mijn moeder. Voor straks, als het thuis niet meer gaat. In augustus toen we eindelijk onze casemanager aangesteld hadden gekregen, leek het allemaal nog een ver-van-ons-bed-show. Nu, in december, realiseer ik me dat we op moeten schieten.
Het eerste punt dat we moesten regelen, was de zorgindicatie die het CIZ afgeeft. Dit betreft het zorgzwaartepakket, wat – om in aanmerking te komen voor beschermd wonen – minimaal een ZZP 5 moet zijn. Beschermd wonen betekent: wonen met 24 uur per dag begeleiding. In eerste instantie had de casemanager een lagere indicatie aangevraagd om in ieder geval de thuiszorg aan te kunnen vragen. Maar ik loop er tegenaan, dat ik geen wachtlijstplaatsing bij een zorginstelling met beschermd wonen kan aanvragen, als mijn moeder daar niet voor in aanmerking komt. Dus moet de indicatie worden verhoogd. Wat een gedoe. Maar goed. Geregeld.
Ik heb over veel woonvormen gelezen en ik weet inmiddels wat ik wil. Ik wil dat mijn moeder in een moderne, kleinschalige woonvorm terecht komt. Waar ze niet het gevoel zal hebben opgesloten te zitten en waar ruimte en tijd is voor persoonlijke aandacht. Een plek waar het voor ons ook prettig is om haar te bezoeken. Waar ze niet 20 jaar jonger is dan de gemiddelde leeftijd, omdat mijn moeder geen ouderdomsdementie heeft. Deze moderne woonvormen zijn in opkomst, dus er valt op zich wat te kiezen. Dit zijn echter ook de woonvormen met de wachtlijsten, want we zijn natuurlijk niet de enige die dit graag willen. Daarnaast zijn er ook veel van deze nieuwe woonvormen, die een (hoge) eigen bijdrage vragen.
Een jaar
Mijn moeder is op de wachtlijst geplaatst van zo’n moderne, kleinschalige woonvorm. De gemiddelde wachttijd op deze lijst, is een jaar. Dat betekent, dat ik ook naar alternatieven zoek, voor het geval we het niet nog een jaar thuis redden. Jammer genoeg vind ik geen optie met een kortere wachtlijst. De traditionele verpleeghuizen in de buurt, met als grootste verschil de omvang van de woonvorm en het aantal mensen op een afdeling, hebben geen wachtlijst. Daarmee is dat voorlopig plan B.
Ik baal wel, hier zit voor ons wel een gat in het systeem. Mams achteruitgang is zo progressief, dat toen we eigenlijk de indicatie voor beschermd wonen hadden moeten krijgen om op tijd op de wachtlijst te staan, haar situatie nog helemaal niet ernstig genoeg was voor die indicatie. Oftewel, sneller dan dit had het niet voor haar gekund. Maar daarmee staan we nu mooi wel onderaan een lijst… Als dat straks maar goed gaat.
Hallo,
Mijn sittuatie is verglijkbaar met de uwe. Maar in eerste instantie heb ik me door de casemanager om laten praten dat het nog niet zo’n vaart loopt omdat “hij te goed was” Nu heeft hij een ongeval gehad in huis met 3de graads verbranding op het lichaam en daardoor een tik bovenop gekregen dat de Alzheimer verergerd is. Hij zou na de opname in het ziekenhuis in een zorginstelling geplaatst moeten worden maar helaas daar zijn in de straal van 25 km geen enkele plaats die hem op zou kunnen nemen. Ik vraag me af het u intussen gelukt is en hoe het opgelost is. De sittuatie is dramatisch en veel verhuizing doen hem geen goed en dagelijks bezoeken in een verzorgingshuis dat meer dan 120 km enkele reis is onmogelijk met een 40 urige werkweek.
Hoi Jan, wat een verschrikkelijke situatie moet dit zijn voor jou en je vader (denk ik?). wat zul je een onmacht voelen over het feit dat er geen juiste plek dichtbij is. het verhaal dat ik schreef, speelde in 2016. Wij hebben geluk gehad en een goede plek kunnen vinden voordat er echt iets ernstigs mis ging. Ook mijn moeder verslechterde door de verhuizing, trauma en gebrek aan houvast en herkenning maakt dat de dementie alleen maar toeneemt. Meerdere verhuizingen betekent meerdere trauma’s. Wat ik wel heb gezien, is dat uiteindelijk de nieuwe situatie ook weer “went” en er uiteindelijk hoop ik ook voor jouw vader even een stagnatie in achteruitgang zal zijn. Heb je de organisatie van je casemanager hierop aangesproken? Zij moeten je kunnen helpen met het vinden van de juiste plek. De afweging wordt wellicht, dichter bij jou op een minder mooie plek waardoor jij er vaker zult willen zijn, of een plek verder weg waardoor je maar 1x per week langs kunt, maar de verzorging en aandacht elke dag wel beter zijn. Voor beide keuzes valt wat te zeggen en alleen jij kunt de keuze maken. Zolang je vader niet in een instelling woont, heb jij recht op zorgverlof (https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/zorgverlof). Dat geeft je wellicht wat lucht.
Heel veel sterkte Jan, ik leef met je mee.
Eva