Wanneer de dementie steeds verder vordert, worden voorheen vanzelfsprekende handelingen zoals apparaten bedienen steeds abstracter. Dat gebeurt ook bij mijn moeder. Ik bel mam elke ochtend. Maar dat gaat nu af en toe mis. Dan neemt ze niet op.
Ik bel meteen 4 keer achter elkaar, en uiteindelijk neemt mijn moeder op. “Hè hè,” zegt ze. We moeten er allebei om lachen, want ze kan me natuurlijk niet uitleggen waarom ze niet op nam. Ik praat haar door het ontbijtritueel heen, help haar de yoghurt uit de koelkast pakken, in het schaaltje doen, gaan zitten met de telefoon. En ineens heeft ze opgehangen. Ik ben verbaasd, ik denk dat ze de knop per ongeluk aanraakte. Als ik terugbel, neemt ze pas na een paar keer bellen op. Ik hoor dat ze nog zit te eten. “Heerlijk,” zegt ze. Ik moet lachen. Ze maakt zich in ieder geval niet druk over het feit dat we elkaar even ‘kwijt’ waren aan de telefoon.
Op een andere ochtend nemen we naast het ontbijt, ook door wat mam kan gaan doen terwijl ze op de dame van de thuiszorg wacht. Ik stel voor dat ze de TV aanzet. Dat vindt ze een goed idee. Ik beschrijf de afstandsbediening, waar die ligt, dat ze op het groene knopje moet drukken. Ik hoor aan de telefoon een kiestoon. Ze drukt op het knopje van de telefoon in plaats van de afstandsbediening. Tsja, die heeft ook een groen knopje. Na wat gestuntel, lukt het om de TV aan te zetten. Ze gaat rustig zitten. Ik blijf aan de lijn, hoor het ochtendprogramma van de TV. Mam zit tevreden, ik mag ophangen.
Leervermogen
Ik bedenk me dat dit voor mam dus nu soms te lastig is, om deze apparaten te bedienen. Er zijn verschillende hulpmiddelen op de markt om het omgaan met apparaten makkelijker te maken. Een telefoon met foto’s bijvoorbeeld, zodat je ziet wie er belt. Of een afstandsbediening met maar een paar knoppen, waaronder een grote groene en rode. Het punt is, dat je deze op tijd op moet gaan gebruiken, zodat iemand met dementie nog met het nieuwe apparaat kan leren omgaan. Omdat de achteruitgang bij mijn moeder zo progressief is, realiseer ik me dat het voor haar niet meer gaat lukken om aan een nieuwe afstandsbediening of telefoon te wennen.
Misschien moet ik er maar etiketten op plakken met duidelijke woorden, want het lezen van enkele woorden gaat wel goed. Weer een uitdaging erbij om een oplossing op maat, die bij mijn moeder past, voor te zoeken..