Neglect. De helft neem je niet waar

Najaar 2016. Mam begint een beetje scheef te lopen, ze hangt dan naar links. Eerst corrigeer ik haar, rechtop, voeten goed voor je neerzetten, voor je kijken. Mam doet het braaf, twee stappen. En dan gaat ze weer steeds verder scheef. Ik neem contact op met de professor, wat is dit? De term is “neglect”. Of hemi-inattentie. Weer wat nieuws. 

Bij neglect, of verwaarlozing, wordt stelselmatig een helft van het lichaam of de ruimte daaromheen verwaarloosd. Meestal is dit het gevolg van hersenbeschadiging. Wanneer je hersenen beschadigd raken aan de linkerkant, heeft dit gevolgen voor de rechterkant van je lichaam en je zicht. Het is niet zo dat mam blind is aan één kant, maar ze neemt steeds minder waar. De inspanning richt zich “gewoon” maar op één helft van het lichaam.

Niet expres

Het valt bij mama dus het eerste op met het lopen, je moet echt zorgen dat je haar links een arm geeft, anders loopt ze helemaal uit balans. Ze trekt je dan bijna omver, terwijl ze het niet expres doet want ze probeert echt recht te lopen. Het gaat gewoon niet.

We zien het ook met het gebruiken van haar handen. Mam is rechts, maar ze pakt steeds meer dingen als eten en drinken met haar linkerhand. Ik probeer haar nu met beide handen evenveel te laten doen, door dingen expres rechts te zetten. Ze wordt echter steeds handiger met links. Ook merken we dat mam minder geneigd is om naar rechts te kijken. Als je er dan ineens staat, schrikt ze zelfs een beetje. Ze had je niet gezien.

Beetje raar

Het is alles bij elkaar een beetje een vreemde gewaarwording. Ik ben blij met de uitleg van de professor, maar merk dat het voor iedereen om mam heen toch een beetje wennen is. Het is hersenbeschadiging dus je kunt het niet ongedaan maken. Maar toch probeert iedereen haar te stimuleren om rechts te blijven gebruiken. Het ziet er ook gewoon een beetje raar uit. Het is vergeefse moeite, mam wordt er verlegen van, het lukt niet. En het gaat steeds verder achteruit. Weer iets om te accepteren..