Wanneer de dementie steeds verder vordert, worden voorheen vanzelfsprekende handelingen zoals apparaten bedienen steeds abstracter. Dat gebeurt ook bij mijn moeder. Ik bel mam elke ochtend. Maar dat gaat nu af en toe mis. Dan neemt ze niet op. “Apparaten bedienen” verder lezen
Tips voor veilig thuis wonen
Voor mijn moeder zijn we eind maart 2016 aangekomen bij de vraag, of het nog wel veilig is om thuis te wonen. Mijn moeder woont alleen, daarom is het des te belangrijker dat zij zich zelf kan redden. Ik vraag advies aan een casemanager uit het team van de professor. Zij is iemand met jarenlange specifieke ervaring met jonge mensen met dementie. Dit zijn de punten die wij hebben bekeken: “Tips voor veilig thuis wonen” verder lezen
Moeite met begeleiding
Ondertussen is het eind maart 2016 en mam heeft nog steeds moeite met de begeleiding van de thuiszorg. Met de twee meiden die er als eerste bij waren klikt het inmiddels goed, maar met de andere twee voor geen meter. Ook bij de dagbesteding gaat het wisselend, soms goed, soms niet. Ik weet me af en toe geen raad met de situatie. “Moeite met begeleiding” verder lezen
Afleiding: uitwaaien op het strand
Als ik op een woensdagochtend in maart 2016 mijn moeder bel, wat ik nu elke ochtend doe, neemt ze om half 8 niet op. Ik schrik me rot, zal ze nu alweer de deur uit zijn? Ik spring halsoverkop in de auto, heb nog niet ontbeten. Mijn moeder zit vrolijk bij haar schoonzus. Ik verontschuldig ons voor het ongemak zo vroeg op de ochtend. We gaan naar huis en ik besluit dat we vandaag allebei afleiding nodig hebben. Vandaag gaan we uitwaaien op het strand. “Afleiding: uitwaaien op het strand” verder lezen
Dagelijks functioneren: het ontbijt
Mijn moeder is altijd goed georganiseerd geweest en heeft het altijd al prettig gevonden om vroeg uit de veren te zijn. “Dan heb je nog wat aan je dag.” Met het verder vorderen van haar ziekte, wordt het zelfstandig dagelijks functioneren voor mijn moeder echter een steeds grotere opgave. Dat begint al met het opstaan. En met het ontbijt. “Dagelijks functioneren: het ontbijt” verder lezen
Sociale activiteiten
Het is inmiddels maart 2016 en het wordt er allemaal niet makkelijker op. Mam wordt steeds afhankelijker van de vaste groep familie om haar heen. Sociale activiteiten waarbij andere mensen betrokken zijn, zoals koffie met kennissen of een verjaardag, vindt zij heel moeilijk. Voor mij is het lastige hieraan, dit de omgeving te laten begrijpen. “Sociale activiteiten” verder lezen
Het traditionele verpleeghuis
Ik vervolg februari 2016 mijn zoektocht naar een geschikte plek voor mijn moeder. Omdat de wachtlijsten bij de modern woonvormen lang zijn, bezoek ik ook twee traditionele verpleeghuizen in de buurt. Hier is slechts een korte wachtlijst. En ik zie waarom. “Het traditionele verpleeghuis” verder lezen
De eerste keer dagopvang
Begin maart 2016 gaat mam voor de eerste keer naar de dagopvang voor mensen met een vorm van dementie. Mijn moeders eerste keer daar is ook meteen een hele dag. Ik houd die dag mijn telefoon angstvallig in de gaten: zal ze het volhouden? “De eerste keer dagopvang” verder lezen
Dagbesteding
Dagbesteding. Dat wat je met je dag doet. Voor mijn moeder lukt het niet meer om zelf de dagen invulling te geven. We zijn met ons groepje familie en met de thuiszorg veel bij haar, maar we redden het niet om elke dag helemaal in te vullen. De casemanager komt met de suggestie van dagbesteding. Ergens, delen van dagen in een instelling. “Dagbesteding” verder lezen
Gesloten afdeling dementie
Sinds november 2015 ben ik bezig met het beoordelen van instellingen waar mijn moeder straks zou kunnen gaan wonen. Als het thuis niet meer gaat. In januari 2016 plannen we de eerste bezichtigingen. Dat is wel even een drempel. En ik kom erachter dat niet alle opties mogelijk zijn. “Gesloten afdeling dementie” verder lezen
Mantelzorg met een team
Wij bieden mijn moeder mantelzorg met een team: haar 3 kinderen, 3 zussen, 3 schoonzussen en dan nog de 4 dames van de thuiszorg. Zo proberen we mam 7 dagen per week op meerdere momenten op de dag begeleiding te bieden. Zo goed en zo kwaad als het soms gaat. Ik coördineer dit alles, zorg ervoor dat alle inzet wordt afgestemd op elkaar. Met als uitgangspunt, dat mam nog veilig thuis kan wonen. “Mantelzorg met een team” verder lezen
Onderzoek naar epilepsie
We rijden een paar dagen later met zijn tweetjes naar het ziekenhuis waar de professor die mijn moeder behandelt, werkzaam is. Voor een neurologisch onderzoek naar epilepsie. Het wordt een dagje uit, want het is niet om de hoek. In de auto is het gezellig, mama vindt het leuk om er samen op uit te zijn. “Onderzoek naar epilepsie” verder lezen
Dementie, Alzheimer en epilepsie
Net na de feestdagen gebeurt er iets geks. Eerst denken we nog dat het met de drukte van de afgelopen dagen te maken heeft, het is voor mama erg vermoeiend geweest. Ze vraagt ook steeds meer steun, dus we zijn met het groepje van familie en thuiszorg nu zo’n beetje elke dag het grootste gedeelte van de dag bij haar. We zien daardoor ook veel meer van haar functioneren. Op een dinsdag word ik ineens gebeld door mijn tante, ze is bij mam. En ze heeft de dokter gebeld, want het gaat niet goed. “Dementie, Alzheimer en epilepsie” verder lezen
Rust en onrust
Kerst 2015 staat voor de deur en ik zie er tegenop. Rust en onrust wisselen elkaar steeds sneller af bij mijn moeder. Je kunt vooraf niet inschatten hoe lang mam iets vol zal houden. Het ene moment gaat het prima, twee tellen later wil ze iets anders. Met de feestdagen in aantocht vraag ik me af hoe we deze dagen voor iedereen goed kunnen gaan laten verlopen. “Rust en onrust” verder lezen
Wachtlijsten voor zorginstellingen
Sinds november 2015 ben ik met onze casemanager in gesprek over het vinden van geschikte woonvormen voor mijn moeder. Voor straks, als het thuis niet meer gaat. In augustus toen we eindelijk onze casemanager aangesteld hadden gekregen, leek het allemaal nog een ver-van-ons-bed-show. Nu, in december, realiseer ik me dat we op moeten schieten.